توضیحات
این سروقامتِ سیمین برِ طنازِ دف در دست که احتمالا حافظ در وصف روی و موی او این پیشگویی را کرده است:
در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی بیجرم و بیجنایات
یک بانوی اصیل قاجاری است که با گونههای گلگون و لبهای سرخ و ابروهای بههم پیوستهاش یقینا دلبریها کرده است.
این اثر فاخر که از مجموعه نقاشیهای قاجار مرمریس است به دستان توانمند شکوه رهرو تصویر شده است و یکی از جذابترین تابلوهای دیواری مرمریس است.
زنان قاجاری اغلب چیزی مینواختند یا دف یا دیگر سازها. آراستگی و خوشلباسی نیز خصیصه اصلی آنها بوده است؛ که هنرمند با استفاده از رنگهای شارپ و زنده، به خوبی مکتب قاجار را به نمایش گذاشته است.